وام مضاربه

وام مضاربه، یکی از عقود معین قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران است که به موجب آن تسهیلات لازم در اختیار اشخاص (حقیقی – حقوقی) که در امر تجارت و بازرگانی اشتغال دارند قرار می‌گیرد. بانک یا مؤسسه مالی اعتباری موظف است قبل از اقدام به انعقاد قرارداد پرداخت تسهیلات وام به متقاضی، عملیات موضوع مضاربه را در حد نیاز بررسی و اطمینان حاصل کند که اصل سرمایه و سود مورد انتظار در طول مدت وام مضاربه قابل برگشت باشد. عقد مضاربه در تعریف به قراردادی اطلاق می‌شود که به موجب آن یکی از طرفین (مالک یا همان بانک) عهده دار تأمین سرمایه (نقدی) می‌گردد، با قید اینکه طرف دیگر (عامل یا همان متقاضی دریافت وام) با آن تجارت کرده و در سود حاصله، هر دو طرف شریک باشند. بانک بعنوان مالک، سرمایه نقدی را در اختیار عامل اعم از شخص حقیقی یا حقوقی قرار می‌دهد. این سرمایه می‌تواند بصورت یکجا و یا برحسب نیاز بتدریج در اختیار استفاده کننده از تسهیلات قرار گیرد. وام مضاربه بر اساس اعتبار مشتری تا سقف ۷۰ درصد ارزش کارشناسی ملک مسکونی، ۶۰ درصد ملک اداری، ۵۰ درصد ملک تجاری پرداخت می گردد. در مواردی که متقاضی مشتری خوب اعتباری بانک باشد، بنا به تأیید کمیته اعتباری بانک تسهیلات وام مضاربه تا مبلغ یک میلیارد تومان در قبال سفته با ضمانت ضامن پرداخت می شود. لازم به ذکر است در تسهیلات مضاربه اصل و سود وام در انتهای قرارداد نباید از ۸۰ درصد ارزش کارشناسی وثایق متقاضی بیشتر باشد. بانک مبلغ وام مضاربه را به حساب متقاضی در همان شعبه وام دهنده واریز می نماید.